Никогаш, и со никаква глад, за себеси, не би можел да ја објасни таа неосвоива тврдина на монологот која продолжува да стои и по него, сосема независно од неговото освојување на тврдината, односно од неговиот Крај, како таинствена игра на разнобојни и зачудени стакленца, само по себе, се би продолжило понатаму.        okno.mk | Margina #1 [1994]                                          49 
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 1“
              
              (1994)