И додека плачев     над празните сочиненија, ветрот се стори кикот и ми рече: “ Така ти било пишано,     Лаврентиј :едно друго време да видиш, и други народи, и други луѓе што со туѓи     букви ќе ги сочинат твоите празни книги, други имиња на нештата што ќе им дадат,     а ќе им ги заборават вистинските, природните.”
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  А потем сите книги останаа празни, без ниедно слово во нив.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  А јас потем ги бркав во воздух     словата што летаа кон небото, додека не се разбудив во страшен страв.”
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)