нивен (прид.) - одаја (имн.)

Едно утро се простија со еден бушав и страшен човек — Алекса — Леко го викаа, дотеран и тој како нив, кој не се врати веќе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тројца сејмени се и тие сега на нивниот акшам се клањаат во нивната одаја, кај портата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Жена му на Китан знаеше дека жена му на Танаил, како и другите жени во селото, се подбиваат, се исмејуваат, и затоа утредента по свадбата, кога станаа младенците од спиење, отиде во нивната одаја, ја натера невестата да се пресоблече, ѝ ја зеде кошулата, и кога виде дека на неа има крв, светна од радост, ја зеде кошулата и истрча во дворот покажувајќи им ја на сите луѓе дојдени на блага ракија; им рече на тапанџиите и на свирачите да свират, и таа држејќи ја кошулата високо крената, започна да игра оро.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Дури тие го чекаа овој резулат состојбата во нивната одаја секој ден се менуваше.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Пелагија без двоумење се согласи, особено што покрај мајка Перса ќе бдее и Мурџо, инаку прифатен во куќата како рамноправен член со вистинска куќичка порачана кај дограмаџија и сега сместена на крајот од дворот, близу до прозорецот од нивната одаја.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)