- Да знае земјава да зборува, вели Мисајле Ковачот, не ќе може да докаже, ама нема е. Се спомнуваат силни војски и плашливи војски, се бара правина на кривина, а маката останува.
               
             
           
            
            
              „Пиреј“
               од Петре М. Андреевски 
              (1983)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Нем е, а говори, се вџашија,  Допрашаа: „Кажи ни кој си ти,  Кој со таква благодат те надари,  Слеп да гледаш, нема да говориш?“  „Избран е!“ Небото им одговори.
               
             
           
            
            
              „Сонети“
               од Михаил Ренџов 
              (1987)