Да се разбереме, не зборуваме за информатичката демократизација која веројатно е незапирлив процес (иако и за 10                                                                Margina #15-16 [1995] | okno.mk           тоа може да се дискутира бидејќи истовремено со процесот што овозможува широка           достапност на информациите расте и свеста дека информацијата е моќ, а моќта не           е баш егалитарна), туку за местото на тој чуден порив да се чкртне пештерскиот           yид - и кој денес го нарекуваме уметност - во овој брзоменувачки „информатички           свет”.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 15-16“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Во својата Историја го беше потцртал мислењето дека револуциите не се пресадуваат, а доколку тоа се стори е неизбежен незапирливиот процес на жртвувањето.
               
             
           
            
            
              „Амбасади“
               од Луан Старова 
              (2009)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Колку и да се трудат антрополозите, културните еколози како Paul Fussell, „медиум-еколозите“ како James B. Twitchell, разноразните експерти за науката за ѓубрето (garbagology), ѓубре, кич, junk, trash, bad, се слични лица на истиот незапирлив процес. okno.mk | Margina #8-9 [1994]                                                             165 
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 8-9“
              
              (1994)