Кога Хауард Хокс го снима Хатари (Hatarri), тој задоволува двојна страст:        кон ловот и кон филмот; Алфред Хичкок трепери само за филмот и многу добро ја изразува        таа страст кога одговара на еден морализаторски напад врз Прозорец во дворот: „Ништо        не би можело да ме спречи да го снимам тој филм, бидејќи мојата љубов кон филмот е        појака од било кој морал”. (...)           Ако навистина сакаме, во времето на Ингмар Бергман, да ја прифатиме идејата дека        филмот не е инфериорен во однос на книжевноста, верувам дека Хичкок би требало да        се вклучи - но, всушност, зошто да се вклучи?
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 21“
              
              (1995)