камен (прид.) - прашина (имн.)

Не се грижеле за дробовите и за ноздрите во кои се таложела камена прашина; се чувал видот - понекогаш невидливи парченца камен се забуцувале во очите како раски и се носеле под клепките со денови, секако додека ноќните солзи не ќе ги исцеделе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И доколку работеле во длабочините на пештерите, во тесен тунел што го започнале нивните дедовци, лежеле на грб и биеле со чеканите при мртовечка и чадлива светлост на факел.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)