Поодредено, најефективниот начин да се критикуваат                             тековните описи на одредени случаи на потиснување на слабите како                             “нужно зло” (политичкиот еквивалент на “занемарлива аномалија”) е да                             се објасни токму зошто тоа всушност не е нужно, објаснувајќи како една                             специфична институционална промена би го елиминирала.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 1“
              
              (1994)