Токму поради тоа што човечкото суштество веќе не е природно суштество, тој/таа ја    загубил/а способноста за инстинктивно избегнување на страдањето; или, да го речеме    тоа со Кант: престанувајќи да биде природно суштество, човечкото суштество ја стекнува    слободата поради која станува способно да почувствува сочувство со страдањата на    другите - животните, на пример - и да развие одговорност спрема нив.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 34“
              
              (1996)