Вака го започнува Луан Старова своето портретирање на мајката Ервехе, таа сеприсутна и божествена жена, претставена во лик на неопходна реалност – на учесник, директен и индиректен во балканската историја, посебно во еден посложен албанско-македонски контекст, во кој е поставена и мошне сложената задача на авторовото белетристичко коментирање на нејзината мисија и стратегија на спас на нејзината семејна егзистенција и среќа.
               
             
           
            
            
              „Ервехе“
               од Луан Старова 
              (2006)