„Уметноста го означува како прекинот со прареалноста,    така и обидот да се излекува преломот кој со тоа настанал во човековата суштина.“    (Ернесто Граси)       А Каде сме денес?
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Ако класиката го интегрира скриеното во „чистотата“ на    разбирањето, а маниризмот посакува со дезинтеграција на „нормалниот“ земски    темел на земјата, нештата и човекот, да го открие скриеното, кој од овие гестови за    нас ќе има поуверлива сила во „принудата“ на откривањето на апсолутот?
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)