Во душата исти, заблудени синови и ќерки, како половина од главата на детето кое ми    се смешкаше во детството, сметајќи дека јас сум единствениот што ја има таа претстава    во главата: Невидливата е претворена во црвено масло, како нашите во минатото тазе    лузни по абдомените, од кои се извадени протозоите.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 35“
              
              (1997)