Иако не беше ни малку наивна, ни лекомислена таа се нагрби со едно скоро невозможна работа за тогашното време и прилики, се нагрби да отвори занаетчиско училиште за младите девојки од гратчето и околните села.
               
             
           
            
            
              „Бојана и прстенот“
               од Иван Точко 
              (1959)