Тоа, листањето на книгата, би било една бесмислица ако не е овој сноп невидливи зраци што го предизвикува листањето на страниците и така го одредува просторот, оној дел од просторот за кој секој за себе е свесен, во кој ја има поместено својата стварност.
               
             
           
            
            
              „Балканска книга на умрените“
               од Мето Јовановски 
              (1992)