гологлав (прид.) - и (сврз.)

И така замислен, гологлав и подведнат, остана долго неподвижен.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Непознатиот со татарски или монголски или черкески очи, ноздри, усни, гологлав и испотен, застанал и ги подвиткал топчестите раменици, го испуштил анџарот од левата рака и подавајќи ги двата прста на десната, показалецот и палецот, ги преплашил најблиските како да е невидено животно со црни или отровни рогови.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)