Ако се има предвид само застапениот корпус на раскази и ако се занемарат развојните           тенденции на раскажувачката проза во современата македонска литература, како           генерален впечаток се наметнува сознанието дека кај постарата генерација раскажувачи           е присутна една по малку носталгично - сентиментална нота во сликањето на градот и           една особена привлечност (дури би можело да се рече и опседнатост) од оној „друг” град           исчезнат во природната стихија 1963-та, што не важи за помладите автори.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 34“
              
              (1996)