влакнест (прид.) - рака (имн.)

Знам само дека ме биеше со своите влакнести раце, додека не го отепа Бога во мене; ме изведе Луција; се сеќавам дека пијаниот Земанек ме бакнуваше во образот, дека плачеше и постојано велеше: „Ти си ми брат, без разлика на сѐ, ти си ми брат; за тебе, ако треба ќе ја преместам целата вселена подалеку од Партијата“; се сеќавам и дека побарав да ме одведат до циркусот; и, ако сетилата не ме лажат, Земанек и Луција ме одведоа до циркусот, пред портата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ми стана чудно кога Баждар ја завлече влакнестата рака во внатрешниот џеб на палтото, бараше нешто ако не ги чешаше градите.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
И тој потем, сосема бавно, театрално, ја извади од својата фиока мојата песнарка на маса; на очите ми навреа солзи: делото на моите раце, единствениот примерок на мојата душа, оригиналот што ѝ го подарив на мојата Луција, сега се наоѓаше во влакнестите раце на Фискултурецот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се изненадив кога видов дека е малку понизок од тетка ми, со многу влакнести раце, темен тен и густи црни брада и мустаќи.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тешката, влакнеста рака, за која верувам дека е со неподвижен прст, се подава кон чашата...
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Јас нешто не можам да спијам, па така, - очигледно дека не ѝ текнуваше што да измисли за да го прикрие постојаното патролирање пред тоалетот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)