вистински (прид.) - место (имн.)

Правдата тешко го заземаше вистинското место во односите меѓу луѓето.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Не знам што повеќе ме погоди во исправката: фактот што стариот грешник станал грешно место или прашањето што се уште ме копка - за кој среќник скопскиот саем таа вечер беше бил вистинското место?
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Суштествата не се раскриваат зад границите на самите себе, едноставно, се чини тие едвај ја дочекаа оваа нова перспектива за да го заземат своето вистинско место.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Го зеде белиот коњ и го премести на таблата. Тука е вистинското место.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Со само малку боја на вистинските места, таа беше станала не само многу поубава, туку над сѐ и далеку поженствена.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Медонската шума, каде што се наоѓа опсерваторијата, е вистинско место за одмор, зашто е далеку од морничавата бучавост на неколкуте милиони автомобили кои го потресуваат Париз.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Беше воодушевена од тоа како сѐ можеше да се најде на вистинското место.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Упорно ја следеше до првиот маркет. Сметаше дека тоа ќе биде вистинското место за почетна средба.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Следното можно читање ми дојде на ум кога се сетив што рече нашата секретарка кога првпат виде една тераписка средба од зад огледалото: „Глупости, тие ништо друго не прават освен што зборуваат!“
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Како мудар остроумен набљудувач, таа ги погоди вистинските зборови на вистинско место.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
- Каква врска има ова со нас, со нашиот Атеистички музеј – рече А.А. нервозно – и оставете ја настрана руската традиција на декадентниот предреволуционерен руски социјализам, само великиот Сталин беше и остана траен учител на комунизмот, само тој можеше да ги доведе работите на вистинско место.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
И така, во смртта, за овие таткови сонародници, откорнати од своите, натрапници кај другите, можеше да се постави прашањето: кое било нивното вистинско место во животот?!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сонцето се крева, блеска и Богдан гледа дека тоа излегува на неговото вистинско место, зашто досега секаде каде што шеташе по светот, гледаше дека излегува сè на погрешно место.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Тој само тоа и го правеше - задоволно се смешкаше и како маче се подместуваше за да биде почешан на вистинското место.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Ти ни го одредуваш патот на зрачните надевања дека е побогат и еден убав потез со раката насочена во вистинско место од сета залудна тревога што дните ни ги исполнува.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
И им реков тогаш на оние луѓе дека ако сме на вистинското место, морето само ќе се отвори, и земјата ќе се покаже.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И скокнаа во вода, но земјата не се покажа, оти не бевме на вистинското место.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сам и суров, во петиците на една рамноправна суровост, знаејќи што треба да стори во секој од идните часови, загледан во снегот, што продолжуваше, иако посмирено, сепак да се црвенее по целата издолженост на таа длабока трага пред него, која што можеше беспогрешно да го одведе на вистинското место.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Трифун внимателно ја допре за раката Чана, надевајќи се дека таа ќе го упати на вистинското место.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Со носењето, пак, на новиот ЗРО (2005), старата глава која гласеше „Права на работниците и нивната положба“ несмасно беше расфрлана во повеќе нови глави, кои не секогаш беа поставени на вистинското место, 16 а во доменот на положбата на вработените и нивните права се предвидоа повеќе промени, во различни области, кои соодветно ќе ги разработиме.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Чанга тие денови читаше книги за козите во светот, за да може да ѝ го најде вистинското место на домашната балканска коза.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
„Дојдовте на вистинското место“, објасни раководителот кој сега стоеше токму пред него.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тие мислеле дека таквите убави нешта, како впрочем и лошите, може да му се случат секому, ако се нацрта на вистинското место во вистински час.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се случуваше Татко да заборави книга на чардакот или на друго место во домот, па Мајка нечујно да му ја донесе, да ја стави на вистинското место.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)