висок (прид.) - ридиште (имн.)

Селим-бег од Коњари продолжи да раскажува: – Ене онаму, откај што огрева сонцето – и покажа со рака преку високите Селечки Планини – таму зад оние високи ридишта, велат имало земја каде што наша нога не стапнала и имало луѓе – ѓаури што не признавале ни цара ни везира.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Осамна убав пролетен ден. Снегот веќе се собра по врвовите на високите ридишта и како да стенкаше под топлината.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Го носат и го одалечуваат од плажите, го издигаат во високи ридишта, од кои се прават дуни.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)