Гледајќи го – птиците и билките ги множеа  неговите облици; на поколенија ѕвезди,  кружејќи над него, се откажуваа од својот оган  и се скаменуваа,  Иднината, низ долго искуство,  во него ја гледаше својата величествена слика  и ѝ пееше на вечноста.
               
             
           
            
            
              „Ненасловена“
               од Анте Поповски 
              (1988)