Неговата неприкосновена искреност, за добро и за зло, го покрива     целото негово дело и ги прави достоинствени дури и неговите најголеми гафови.                                                           Margina #32-33 [1996] | okno.mk                                                                                        235    Риверс никогаш не е помалку од потполно вклучен во задачата што си ја поставил:    да го украси своето доделено место во историјата на уметноста со толку многу    незауздано изобилство колку што самиот може да поднесе.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Сепак е     јасно дека Риверс поседува креативно јадро, и дека неговите неуспеси најчесто се     резултат на первертирањето на неговата моќ и неспособноста константно да остане     во контакт со своето влијание. желбата за признание и награда без сомнение е     пречка во развојот на Риверс а неговиот нагон да живее и работи со полна брзина,     понекогаш го попречува а понекогаш го свртува неговиот пат од талентиран но     дезориентиран почетник, кон значаен оригинален мајстор на модерната уметност.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Но никогаш во својата кариера која сега веќе опфаќа четириесет години,     овој уметник не ги маскирал своите намери и не нѐ мамел во врска со својата     мотивација.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Но, со носењето на ЗРО (2005) интересно е тоа што, повторно, се враќаат правата на неизбраните кандидати кои конкурирале за одредено работно место, но сега со значајни рестрикции во однос на првичниот ЗРО (1993), кој изречно го предвидуваше и правото на тужба.
               
             
           
            
            
              „Обезвреднување на трудот“
               од Савески,  Апасиев,  Ковачевски, Василев 
              (2010)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Во една кариера обележана со периодично напуштање на успешните техники и     методи на работа, со постојани обиди успешно да се обедини формата со значајната     содржина и со една лична блескавост која што често се закануваше да го затемни     креативното достигнување, не е лесно да се лоцира адекватниот центар на енергија     од којшто целата извонредна креативност се ревитализира самата себеси.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Кажувај, - ми нареди строго и со значаен призвук во гласот, како што им доликува на мажите.
               
             
           
            
            
              „Јас - момчето молња“
               од Јагода Михајловска Георгиева 
              (1989)