со (предл.) - зрно (имн.)

Како што го сторил тоа со зрната, со плодовите и со зелјата, кога ги поучил луѓето дека едните смеат да ги употребуваат за исхрана, другите не.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тој расте од под земи со зрното пробива надоаѓа и пука татнејќи ми во градите на небото.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Загледан во вреќата со зрна, замаен од своите фантазии, сфати дека вреќата е намалена; почна да се прашува што е со неа.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
И ѝ кажав и за клинои, ако детето многу се моча, и ако е крепа во ципите, да земе трипати по девет зрна грав и јачмен и да ги остави да ги намоча детето, и после да ги извади од под детето и да појде меѓу две води и со зрната да го боцнува детето и да вели: „Ако се сувите нека одат посуво, ако се водените, нека одат по вода.“ 60
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Од студ се смрзнуваа кокошките и паѓаа, чиниш отепани со зрна градушка.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)