Во татковата свест, додека слушаше, јагулата ја водеше неговата мисла, понираше во неговата потсвест со цел да ги помири противречностите што му се наложуваа помеѓу внатрешниот и надворешниот свет.
               
             
           
            
            
              „Патот на јагулите“
               од Луан Старова 
              (2000)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Од неговото битие исчезнуваше долго напластуваната тишина што му беше и граница, ѕид, помеѓу внатрешниот и надворешниот свет.
               
             
           
            
            
              „Тврдина од пепел“
               од Луан Старова 
              (2002)