Не го направивме во твојата соба     на креветот со балхадин на кој што ти тогаш спиеше и каде си спиела како дете,     ниту пак на задното седиште на ’рѓосаниот Рамблер на татко ми што мирисаше на     пушени кленови и колбаси кои што тој на викендите ги разнесуваше од месарницата     на чичко ми Винсент.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  На ќор-сокакот на нашата „патека на љубовниците“- споредна уличка со напуштени  фабрики - каде што јас го усовршив движењето на прстите со кое за миг се откопчува градникот; зад јоргованите во Паркот Маркет каде што прв пат ме     допре преку фармерките и твоите пупки, набабрени под проѕирниот памук, ми се чинеа лилави како јоргованите; на балконот на новиот Театар Кларк каде што си ги избришав дланките од солта од пуканките и ги протнав меѓу твоите бутини, а ти прошепоти, „Се чувствувам како Дорис Деј да нѐ гледа,“ - и тука не го направивме.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Не го сторивме ни во Бјуик Осумката на мајка ти каде што     бројаница се обвиткуваше околу ретровизорот како монистрена црна змија со     сребрени канџи во форма на крст.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)