Во тој извонреден јазик не постојат, значи, само зборови кои    кажуваат како „јако“ така и „слабо“, или како „наредување“ така и „потчинување“;    постојат и композитуми како на пример „стармал“, „далекублиз“, „врзувараздвојува“,    „надворвнатре“..., кои - наспроти нивниот склоп кој во себе го вклучува она што е    најразлично - значат само, во првиот пример „млад“, во вториот само „близу“, во    третиот само „врзува“, во четвртиот само „внатре“...
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 6-7“
              
              (1994)