Поседила што поседила така, па пак си ја прибрала косата, си ја заврзала шамијата, па станала и со пушката на рамена, водејќи го за раче малечкото, се завкачувала пругоре по патчето што води за на накај гробишта.
               
             
           
            
            
              „Потковица на смртта и надежта“
               од Миле Неделкоски 
              (1986)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  И си тргнавме накај гробиштана, на ридот над селото. Си одиме молченката.
               
             
           
            
            
              „Молика пелистерска“
               од Бистрица Миркуловска 
              (2014)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Тогаш ја викнала Тасија:  Трајана, мори, али не нѐ позна, сестро?
               
             
           
            
            
              „Потковица на смртта и надежта“
               од Миле Неделкоски 
              (1986)