Наидоа на мошне убав прием и ја избегнаа судбината која обично ги следи книгите од помалку познатите книжевници.
               
             
           
            
            
              „Патот на јагулите“
               од Луан Старова 
              (2000)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Меѓу сите вреди да се истакне она што е можеби најдалеку од позитивните конотации на стрпливост, имено „допушта“,  што субјектот на толеранција веќе не го означува како релативно немоќен, туку ја истакнува неговата премоќ и презривата или рамнодушна возвишеност на    господарот. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 82   
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Ете неколку, меѓу многуте, причини (артикулацијата, транспарентноста, ставот) зошто   во ударниот темат на оваа Маргина се поместени есеите на Борис Буден, кој освен   што веројатно е најинтересниот хрватски аналитичар на премрежијата меѓу културата   и политиката, воедно е и еден од клучните луѓе на мошне значајното (иако со мал   тираж) списание „Аркзин“ (на делумно сличен начин како Маргина овде „Аркзин“ е   конфронтиран со тамошниот интелектуален естаблишмент).
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 35“
              
              (1997)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  При преведување со значенски нијанси на мошне богатата именка „толеранција“    во словенечкиот/македонскиот се потврдила скоро исклучиво само „стрпливост“.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  На татка си се сеќаваше понејасно, како на темнокос и слаб човек, секогаш облечен во уредни темни алишта ( Винстон посебно се сеќаваше на мошне тенките ѓонови на чевлите на татка си ) и со очила.
               
             
           
            
            
              „1984“
               од Џорџ Орвел 
              (1998)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Во глаголскиот облик има повеќе решенија.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)