Низ целата оваа фраза, отменоста и простотијата наизменично се сугерирани, потенцирајќи се меѓусебно низ спротивност, исмејувајќи се со сарказам и простотија, и таа двократна                   димензија се однесува на амбивалентната перспектива на спиралната оптика на филмот.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 8-9“
              
              (1994)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Од друга страна, Маргина сепак доби шанса и во тој сплет на амбивалентни       чувства околу сѐ што ни се случува, јасно се издвојува чувството на голема       благодарност како кон тој фантастичен, долготраен и макотрпен Сорос-проект       (кого го демнат милијарда гадни опасности, од кои бирократизирањето е една       од најстрашните) така и кон многу конкретни луѓе во македонскиот Сорос       центар.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 10“
              
              (1997)