За да светат за Господа, ој. За Господа, за Ристоса, ој. За Богородичица, ој љуље ој. И за сите рисјани, ој, љуље ој...
               
             
           
            
            
              „Молика пелистерска“
               од Бистрица Миркуловска 
              (2014)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  И така беше сум зборувала, којзнае уште што не сум зборувала, сум ја гадела устата и за господа.
               
             
           
            
            
              „Пиреј“
               од Петре М. Андреевски 
              (1983)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  – „Арно сторил тој што ти го зел клопчето, ќерко, ѝ рекла, оти од узур ќе ми везеш црна кошула, сосила ќе ми се правиш ти вдовица; Силјан ни е на аџилак со дуовникот, а пак ти сосила сакаш да умре и да не дојде; гревота е, а ќерко, ова ти што го правиш; моли Бога за Господ да ни го донесе, не туку плачеш и жалиш.
               
             
           
            
            
              „Силјан Штркот“
               од Марко Цепенков 
              (1900)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Еден саат чука тик-так, тик-так, Собирајте од афион мак                Зрнциња кафе и пламено кајче и правете хероин за идните            во воздухот сили поколенија; не чекајте време нема. Нечии мили кафени труби  О, мила врбо бесрамна Наравоучение                          ни цицка, ни гс ко штица си рамна, Ако сакате да живеете долго  исти се сите стомаци и да бидете здрави кога се полни бидете работливи како мрави.  Кон одот за господа и  божјиот суд на бескрајната Ако сакате да бидете први (верници)   меланхолија во долината не бидете победни и од црви.             сивите пци. 54                                               Margina #1 [1994] | okno.mk                         
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 1“
              
              (1994)