до (предл.) - студен (прид.)

И најпосле тој сосема се долепи до студената коруба на стеблото.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Полуостровот за сега ѝ е под мирисливото здолниште а заразата од раните не се шири и не достасува како болка до нејзата спокојна свест и до студената совест.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Образот му беше стиснат до студениот кундак на пушката, а прстот беше затегнат на чкрапалото.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)