И сега улицата живее од небото до Камениот мост  А оттаму продолжува за да се влее  Повтор негде далеку во ѕвезденото небо  По мостот поминуваат и радоста и тагата на животот  Помина по него и чадот од тратот, и молитвата На невестата што ја вградивте во темелите...
               
             
           
            
            
              „Посегање по чудесното“
               од Србо Ивановски 
              (2008)