Оваа тенденција кон она што може да се нарече репрезентационализам е           типична и за Дерида во неговото прочуено тврдење дека “не постои ништо вон           текстот”.24 Не правејќи разлика помеѓу знакот и означеното, она што тој го пишува           не се однесува на нештата вон текстот или јазикот туку само за самиот текст и јазик.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 11-12“
              
              (1995)