Доттука се беше јасно но, сепак, во тие мигови остануваше нешто затемнето, надвор од можноста претпоставките да ги спакувам во сознание за учеството на Ема во расветлувањето на предметот.
               
             
           
            
            
              „Полицајка в кревет“
               од Веле Смилевски 
              (2012)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  И веднаш потоа пак ми искрснуваше целата ужасна вистина во сознанието.
               
             
           
            
            
              „Друга мајка“
               од Драгица Најческа 
              (1979)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Поради тоа што носителите на политичкото ропство и оние на економското угнетување биле исти, во сознанието на македонските маси социјалната неправда, економската експлоатација и корупцијата на државниот апарат се врзувале со политичкото и националното ропство.
               
             
           
            
            
              „Солунските атентати 1903“
               од Крсте Битоски 
              (2003)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Тогаш на Елена, во мозокот, во сознанието, ѝ допре: пред психијатриската болница сум.
               
             
           
            
            
              „Омраза - длабоко“
               од Драгица Најческа 
              (1998)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  ИЛИЈА: Таа толку беше уплашена да не беше во сознание!
               
             
           
            
            
              „Антица“
               од Ристо Крле 
              (1940)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  При самата помисла за една ваква можност сиот се наежавив!)  Всушност Б.С. беше сфатил дека и јас барам причина да си заминам и уживаше во сознанието дека немам храбост да го повторам она што тој веќе најави дека ќе го стори.
               
             
           
            
            
              „Летот на Загорка Пеперутката“
               од Србо Ивановски 
              (2005)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Сѐ е сконцетрирано, според него, во сознанието    и продолжува уште два или три месеци... некојпат дури и половина година...
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  “Тој сево ова го објаснува со едноставниот факт, имено, таму додека живеевме,    ние по грешка ја сметавме таа смрт за смрт.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Телото овде наводно уште еднаш    оживува, остатоците на животот се концентрираат, но само во сознанието и животот    продолжува како по инерција.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)