Имаше еден чудесен ден во гладта, преблаг ден за сите нас.
               
             
           
            
            
              „Ервехе“
               од Луан Старова 
              (2006)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Ми прорекуваш гроб а сега признаваш дека ќе те надживеам.“  во гладот на тој Константин како да се чувствува победа.
               
             
           
            
            
              „Забранета одаја“
               од Славко Јаневски 
              (1988)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Не знаеше од каде доаѓа свилата, дека тоа е измет на бубачки, како          пајажина, но попостојан и поубав оти е создаден во ситоста и мирот на сонот, а не во          глад и трескава напнатост на јавето; дури ни колку долг и опасен пат треба да се прејде          за да биде прегрната од фустанот што ќе ѝ ја разладува младата кожа.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 6-7“
              
              (1994)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Се борев да станам како сите и престанав да сум она што бев, сон в задимена крчма и женскар. „Да не ти се стопила свеќата под папокот?“ ме праша некој од смоларите во една вечер кога се говореше во глад за жени, а јас не го удрив и не реков ништо.
               
             
           
            
            
              „Месечар“
               од Славко Јаневски 
              (1959)