Легнете далеку еден од друг  И в соне шум на море кога ќе ве разбуди  Лека веќе ви нема.
               
             
           
            
            
              „Камена“
               од Анте Поповски 
              (1972)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Угреа само в соне, во една замаглена злата,  Кога догоруваше и времето  и кога и земјата на прсти се дигна  скрбно пеејќи врз нашата пепел клета:  - За многаја лета, за многаја лета.
               
             
           
            
            
              „Камена“
               од Анте Поповски 
              (1972)