Цела спротивност се еден на друг: Борис е како крап во лицето: широки вилици покриени со сиви влакна: тоа времето на доцното детство отишло в неврат.
               
             
           
            
            
              „Кловнови и луѓе“
               од Славко Јаневски 
              (1956)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  Дупката што ја издлабив во ѕидот  се чини води в неврат ако го изземеме  удобното сврталиште на семејството стаорци  и прилично згодно зацврстената закачалка  во влажниот агол  на која виси мало јато лилјаци.
               
             
           
            
            
              „Посегање по чудесното“
               од Србо Ивановски 
              (2008)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  Се чувствува мек, бестелесен и тече в неврат, и не знае дали зад него не останува зелена опашка на ѕвездена луталица.
               
             
           
            
            
              „Месечар“
               од Славко Јаневски 
              (1959)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  Старата позната песна здушено в неврат се слива. Досадна сива магла, досадна песна сива.
               
             
           
            
            
              „Слеј се со тишината“
               од Ацо Шопов 
              (1955)