Критичарката посебно го спомена „неприродниот           мир на ‘Водениот виор кај островот Фенвик’, морето без пена и безгрижните капачи           весело несвесни за надоаѓањето на вртложниот облак, или рамнодушни кон него”; исто           така, „вознемирувачки крвавите преливи на ‘Баричката роса’„.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 34“
              
              (1996)