можеби (мод.) - тогаш (прил.)

И така чекајќи полека ќе ми препукне душата како огномет... и ќе се распрсне дел по дел од мене... и ти не ќе можеш да ја најдеш... ќе те сеќаваат само минатите времиња... и ќе се научиш да се движиш по лизгава улица... по која и јас еднаш чекорев.. можеби тогаш ќе ти бидам најпотребна , но ќе ме нема...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Кога ќе ја слушаш исповетта на твоето срце дека го убиваат болка и мака, тогаш, можеби тогаш, ќе допре до тебе гласот на моето срце дека сеуште те сака.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Идната ноќ ќе ги стави и куклата и мечето кај себе, и можеби тогаш кога ќе заспие, куклата пак шепнешкум ќе ѝ раскажува за чудното полноќно патување, и за златната лулка сплетена од зраците на Месечината.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
А, можеби и никогаш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не плачев. Беше малку да се плаче за нешто толку големо колку што е заминувањето на Мила.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Попладнето дознав: Мила починала утрото, можеби тогаш кога за неа разговаравме со Игбал.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Можеби некогаш другпат, кога мене ќе ми се пристори дека е време, можеби тогаш ќе ѝ раскажам за него.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А можеби тогаш првпат се појави, вели, за да ја реши мојата недоумица.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Можеби тогаш сосема ќе исчезнат и неправдата, и лагата, и неразумноста“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Нели, умно! Ќе молчи, ќе молчи, ќе јава долго на оној негов црн коњ, и наеднаш еве го, се враќа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)