Пловеше по каналот, можеби навреден и исполнет со меланхолија, но со компактна и на свој начин убава црно-кафеава глава со „додатоци“; пловеше низ самракот кон некој друг брег, кон некоја друга стварност.
               
             
           
            
            
              „Човекот со четири часовници“
               од Александар Прокопиев 
              (2003)