Внимателно се измолкнува од постелата, го потсобира веленцето околу дечињата да не побегне топлината од нејзиното тело и оти во ќумбенцето нема ни спуза а ни потпала околу него, таа  ова утро прва го прошетува своето големо тело до алето крај телот и до купот отпад  од задната страна зградата.
               
             
           
            
            
              „Исчезнување“
               од Ташко Георгиевски 
              (1998)