Сега со години талка сам низ полето  и ги собира стакленцата од очилата на детето  некогаш што седеше во првата клупа  и кое најубаво ја кажуваше песната:  кога е војна – секое дете е јаболко  расечено на две половини  кон земјата зелена  кон небото – црвена.
               
             
           
            
            
              „Љубопис“
               од Анте Поповски 
              (1980)