чин (имн.) - и (сврз.)

Извезен од Италија, херцог од Курландија, заради одличното готвење на макарони; подоцна, ненадејно унапреден во соодветен чин и поставен за градоначалник.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Девојката, што ја имам милувано како најпосакувана вистина и по оние места кои обично ги сметаме за незаситни, наеднаш излегува од под меката сладострастна покривка на интимниот чин и со корбач в рака го казнува човекот кој и ја приредил неповторливата екстаза!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се одигрува во собата од првиот чин и при истата положба, со исклучок што софрата е дигната.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Таа ја има незгодната страна да ни намигне или да ни се искриви, дури по свршениот чин и... кога сѐ е веќе доцна.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)