Кожите ни дишеа секогаш  различно, окото ни клептеше секогаш различно и  различно броевме чекори  детски и камчиња во  чевлиња, различно  ни гореа гласните огнови и писмата  ги виткавме различно во различни бои  со различни поштенски марки, цветни усни јазици  зборувавме, децата нѐ гледаа, броевме,  реката знаеше, броевме спомени и слики. Колку ли слики и спомени?
               
             
           
            
            
              „Омајнина“
               од Афродита Николова 
              (2010)