Се поткачува на столот и го отвора стаклениот поклопец на часовникот; ја брише прашината со ракавот и врти со прстите на металните крилца за навивање; го навива и часовникот почна да чука; времето оживува во него.
               
             
           
            
            
              „Животраг“
               од Јован  Стрезовски 
              (1995)