Зашто да не -уметноста е мртва, да живее фантомот на уметноста...
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 26-28“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Кракатау:А, зомби, фураш анархо-либерализам, те глеам, немаш почит за нашите ебани демократски избори, не ти чини работава...
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 11-12“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Каљостро: Ав ав, Шарко!(тука некако се спомнува Маркс, капитализмот, Кракатау и Каљостро пеат една песничка, зборуваат за фантомот на слободата, небулози...)           
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 11-12“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Подеднакво ги мешаат и историските времиња: епските песни со                   фантомите на непризнаените кралеви, овие пак со црвените комунистички ѕвезди, гуслите со борбените труби, трубите со топовските цевки.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 8-9“
              
              (1994)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Кракатау: Вечерва смогов низ градот се сече со ножици или со лажици можете           да го сркате, по желба, а ние се пробивме до ова темно катче каде што ни едно           пиле не пее, кадешто ни глувците немаат мир, а еве, кога доаѓавме, дури и Шарко,           студентскиот беден Шарко избега од нас, како параноичен глушец, ко да сме ние           двајца некакви си фантоми, ви се молам, некои смоговски џукелчиња од чад, ти           ебам, кога и кучињата бегаат од нас!
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 11-12“
              
              (1995)