Беше тоа во Паркот, еден остар, ладен ден во март, кога земјата беше тврда како железо, а тревата изгледаше мртва и никаде не се гледаше ниту една пупка, со исклучок на неколку шафрани што беа никнале само за да бидат обезличени од ветрот.
               
             
           
            
            
              „1984“
               од Џорџ Орвел 
              (1998)