Страв и восхит
 
   
 
   Претпоставка:
 
   Македонскиот крал
   премногу го сакал светот
   и премногу можел
   и премногу претчувствувал
   немал време, хронично немал
   но сепак доволно
   за да ги поремети
   дозите предвидени за рамнотежа
   на Просторот, и самиот
   без смисла за умереност
   - хармонијата е нешто друго, сосема
 
   
     само предозирана волја, отровен концентрат
 
     само неповторлив порив, рев по далечното
     - туѓината како вечно искушение!
 
     само силна страст по странствување
     per se, дури и во јазикот
 
     само вродена дарба
     да и’ се тутне на смртта
     грациозно, пагански
     под здолништето
     додека Оваа си игра
     божем случајно
     криенка-миженка
     митска мижитатара
 
     само сензибилитет за походи
     општа хиперсензибилност
     - просто да се спростре
     врз далечниот Исток
     ко полна месечина на полноќ
     - просто да го освои светот
     како туѓа жена
     со чувство на нелагодност
   
 
   а забраната стимулира
   срна истрчува на пусија
   во заседа, балканско дувло
   империјална глутница
   избришани, заташкани траги
   имагинарно писмо
 
   толку голема моќ
   што се втиснала во потсвеста
   за век-и-веков
   жиг на восхит и страв
   од повторување
   од повторување
   на судбината...
               
             
           
            
            
              „Ерато“
               од Катица Ќулавкова 
              (2008)