А она, што имаше храброст да го посакува и што го исполнуваше со надеж, не беше некое недостижно здание од соништата што ќе исчезне кога ќе ги отвори очите, туку вистинска светла градба со цврсти темели која постоеше и кон која веќе наближуваше.
               
             
           
            
            
              „Желките од рајската градина“
               од Србо Ивановски 
              (2010)