Посебен, поинаков и посамосвоен облик на театар претставуваа различните           форми на наслојување на повеќе поединечни, самостојни дела поврзани со           некој заеднички елемент на структурата (најчесто со ритмот).
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 11-12“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Паралелно со реализација на делата по новите принципи, Кејџ ги продлабочуваше           и разработуваше порано започнатите концепти, а како резултат на тоа настануваше           серија дела со заедничко име.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 11-12“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Во петте дела кои можат да се наслојуваат: 31’ 57.9864’’ и 34’ 46. 776’’, двете за пијанист, 26’ 11. 499’’ за гудач, 27’ 10. 554’’ за тапанар и 45’ за говорник (броевите во насловот на делото го означуваат неговото траење во минути и секунди), Кејџ користи заедничка структура при организација на времето изедначувајќи го текстот што го чита говорникот со музичката композиција (текстот поседува освен вербални,           и фонетски и гестикулирачки квалитети).
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 11-12“
              
              (1995)