Не само што секој може да биде сопствен двојник, не само што сè може да    се споредува со сешто: и најелементарните форми што сè уште ги разликувавме се    топат во суштества налик на “брадавица, каша и октопод” од маниристичките украси.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)